A global network of independent accounting firms.
28 november 2022
Deze blog is geschreven door: Martijn Steenhuis.
De afgelopen weken plaatsten wij een serie blogs naar aanleiding van de op Prinsjesdag bekendgemaakte plannen van de regering. Onze belastingadviseur Martijn Steenhuis blikt terug op alle kabinetsplannen en kan maar één conclusie trekken: op fiscaal gebied is het onrustig. En de ondernemer lijkt daar de dupe van te worden. In dit afsluitende blog vat Martijn de belastingplannen samen en geeft zijn conclusie.
De fiscale wereld is volop in beweging. Dat is ook logisch, gegeven het aantal crises dat Den Haag momenteel probeert het hoofd te bieden. Niet alle crises pakt het kabinet met fiscale maatregelen aan, maar het fiscale instrument wordt toch geregeld ingezet om geld op te halen. Om mensen te stimuleren bepaald gedrag te vertonen of juist bepaald gedrag minder te vertonen. Het is daarbij goed te beseffen dat het kabinet ook verschillende semi-fiscale maatregelen treft die uiteindelijk wel gedekt moeten worden vanuit de overheidsfinanciën. Een prijsplafond voor energie bijvoorbeeld. Dat is formeel geen fiscale maatregel, maar onder aan de streep moet het wel betaald worden. Daarbij geeft het kabinet dergelijke maatregelen zo vorm dat ze gelijktijdig aan inkomenspolitiek doen. Maar dat deden we toch ook al met het fiscale instrument?
Wie dit allemaal mag betalen is steeds duidelijker: de ondernemende Nederlander. Of het nu is door hogere belastingtarieven, afschaffen van MRB korting voor bedrijfsauto’s, het afschaffen van de doelmatigheidsmarge voor het gebruikelijk loon waardoor sommige directeuren grootaandeelhouders meer loonheffing zullen moeten gaan betalen of het afschaffen van voordelen voor ondernemers. Het gaat maar door.
Vanaf een afstand bezien is voor sommige van deze maatregelen best wel iets te zeggen. Het punt is daarentegen dat het allemaal op één hoop is gegooid. En dat betekent ineens een enorme lastenverzwaring voor het MKB.
Daar komt nog bij dat de belastingheffing over box 3-vermogen (niet zijnde liquide middelen) alleen maar hoger wordt en het box 3 regime bovendien volstrekt ondoorgrondelijk is. Daarnaast schaft het kabinet de jubelton nog af.
Alles bij elkaar kun je niet anders dan vaststellen dat het fiscale stelsel behoorlijk op drift geraakt is. En je kunt je steeds meer afvragen waar het weer aan land zal komen. Als het al aan land komt, is zeer de vraag hoe de ICT-systemen van de belastingdienst het aanmeren gaan verzorgen. Vooral als je bedenkt dat los van deze punten nog tal van andere thema’s spelen. Zonder compleet te kunnen zijn: het toeslagenschandaal is nog steeds niet opgelost, de BOR kan nog steeds op de helling, er moet nog iets met stikstof en men denkt zomaar overwinsten van energiebedrijven te kunnen afromen zonder dat daar nu een wettelijke basis voor lijkt te bestaan. En dan moet het pensioendrama van 1.500 miljard nog beginnen.
Al met al is de fiscale boot in woelig water!